ชีลา โรว์โบแธม (Sheila Rowbotham) คือนักประวัติศาสตร์ที่ช่วยเพิ่มหนังสือเข้าหมวด 'ผู้หญิง' ซึ่งมีไม่มากนักในยุค 70s ทั้งยังเรียกร้องนโยบายคุมกำเนิดฟรี มาตั้งแต่ 50 ปีก่อน

Sheila Rowbotham นักประวัติศาสตร์ผู้เป็นหัวเรือสำคัญของขบวนการเฟมินิสต์ในอังกฤษยุค 70s

"สมัยนั้น เราไม่ได้มีหนังสือที่เขียนเล่าถึงประสบการณ์ของผู้หญิงมากมายนักหรอก ฉันเคยไปหอสมุดแห่งชาติประเทศอังกฤษแล้วมองหาหนังสือที่ถูกจัดอยู่ในหมวด 'ผู้หญิง' และอ่านทุกเล่มที่มีในนั้นเลย นับเป็นการจ่อมจมตัวเองในประเด็นเหล่านี้เป็นครั้งแรก"&nbsp;ชีลา โรว์โบแธม (Sheila Rowbotham)&nbsp;คือนักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ และเป็นหนึ่งในคนที่ปูรากฐานการต่อสู้เรื่องความเป็นหญิงมาหลายทศวรรษ ทั้งยังเป็นหนึ่งในคนที่เพิ่มหนังสือเข้าหมวด 'ผู้หญิง' ซึ่งไม่ค่อยมีมากมายนักอย่างที่เธอเล่า ด้วยการเติบโตมาแล้วเขียนหนังสือที่บอกเล่าถึงประวัติศาสตร์และการต่อสู้ของผู้หญิงในอดีตอย่าง Women, resistance and revolution (1972), Beyond the Fragments (1979) รวมทั้งบันทึกเส้นทางการเรียนรู้ของเธอเองใน Daring to Hope (2021)<img src="https://media.thairath.co.th/image/7Rgey4QdtTROPdMEum203OTjoZ5UIw4XfiXQFivXgQce9vA1.jpg" data-id="101149" data-url="https://media.thairath.co.th/image/7Rgey4QdtTROPdMEum203OTjoZ5UIw4XfiXQFivXgQce9vA1.jpg" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">โรว์โบแธมเติบโตในครอบครัวชนชั้นกลางและสนใจเรื่องประวัติศาสตร์ตั้งแต่ยังเด็ก กระทั่งเมื่อเติบโตขึ้น สังคมการเมืองโลกยุค 1960s เปลี่ยนขั้วครั้งใหญ่ เกิดการประท้วงเรียกร้องสิทธิมนุษยชนหลายต่อหลายแห่ง และหนึ่งในนั้นคือการเคลื่อนไหวของเหล่าแรงงานในเกาะอังกฤษซึ่งโรว์โบแธมมีโอกาสได้เป็นประจักษ์พยานการต่อสู้ และทำให้เธอสนใจรากฐาน วิธีคิดของฝั่งซ้ายในเวลานั้น รวมทั้งเข้าร่วมแคมเปญต่อสู้ทางการเมืองของนักเคลื่อนไหวฝ่ายซ้ายหลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือการเขียนบทความว่าด้วยการต่อสู้ของชนชั้นแรงงานลงในหนังสือพิมพ์การเมือง Black Dwarf&nbsp;อย่างไรก็ดี ช่วงเวลานี้นี่เองที่โรว์โบแธมได้เข้าร่วมการเติบโตขึ้นของขบวนการสตรีนิยม บทความ Women's Liberation and the New Politics ของเธอชี้แจงว่า ทฤษฎีทางสังคมจำเป็นต้องพิจารณาการกดขี่ที่ผู้หญิงต้องเจอในแง่วัฒนธรรมและเศรษฐกิจด้วย ทั้งยังเป็นหนึ่งในหัวเรือสำคัญในการจัดงานประชุม National Women's Liberation Conference ปี 1970 เรียกร้องให้ผู้หญิงได้รับการศึกษาและค่าแรงเท่าเทียมกัน รวมทั้งเสนอให้รัฐบาลมีนโยบายการคุมกำเนิดฟรีด้วย"จำได้แม่นเลยว่ามีคนเข้ามาฟังเราตั้ง 500 คน ซึ่งเป็นจำนวนมหาศาลแบบที่เราไม่กล้าคาดหวังด้วยซ้ำ" โรว์โบแธมกล่าว "และนี่แหละที่ช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน เพราะเราเพิ่งรู้ว่าเราไม่ได้มีกันแค่กลุ่มเล็กๆ อีกต่อไปแล้ว แต่ยังมีพวกเราอีกนับร้อยชีวิต ทั้งปีต่อๆ มา เราจัดการเดินขบวนซึ่งมีคนมาร่วมตั้งเป็นพันแน่ะ""การได้คุยกับเพื่อนผู้หญิงในเวลานั้น ทำให้ฉันตระหนักได้ว่า มีปัญหาหลายประการทีเดียวที่ผู้หญิงไม่ค่อยพูดถึง และเป็นปัญหาที่เราต่างเผชิญร่วมกันด้วย" โรว์โบแธมเล่า "แต่ตอนนั้น เราไม่ได้คิดว่าสิ่งนี้เป็นประเด็นของเฟมินิสต์อะไรเท่าไร เราแค่จับจ้องไปยังประเด็นเรื่องเงื่อนไขการทำงานที่ผู้หญิงต้องเผชิญ และเรื่องเร่งด่วนที่สุดสำหรับเราคือการเข้าถึงกลุ่มผู้หญิงที่เป็นกลุ่มเปราะบางที่สุด เช่น การพยายามเข้าถึงผู้หญิงที่ทำงานที่บ้าน คนกลุ่มนี้โดดเดี่ยวและได้รับค่าแรงที่น้อยมากๆ"<img src="https://media.thairath.co.th/image/gWt4p1V2U7fmShxVx20s1a2h1oQy2Zs0sI18p1V2EExsKLw7qTwuAe9vA1.jpg" data-id="101149" data-url="https://media.thairath.co.th/image/gWt4p1V2U7fmShxVx20s1a2h1oQy2Zs0sI18p1V2EExsKLw7qTwuAe9vA1.jpg" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">โรว์โบแธมผ่านช่วงเวลาของการต่อสู้เพื่อความเท่าเทียมมายาวนาน หนึ่งในสิ่งที่เธอเล่าผ่านหนังสือ Daring to Hope คือการเคลื่อนไหวของกลุ่มเฟมินิสต์ในเกาะอังกฤษที่แตกต่างกัน ทว่า ก็มีหลายประเด็นที่ทับซ้อนกันจนยากจะแยกออก "แรกๆ มันก็มีการแบ่งระหว่างกลุ่มเฟมินิสต์สายสุดขั้ว (radical feminists) กับกลุ่มเฟมินิสต์สายสังคมนิยม (socialist feminists) แต่ในทางปฏิบัติแล้วก็มีหลายอย่างทีเดียวที่เราเคลื่อนไหวเรียกร้องเหมือนกัน สมัยนั้นพวกสุดขั้วเขาบอกว่าเราต้องสนใจที่ปัญหาของผู้หญิงเป็นหลัก ขณะที่เราซึ่งเป็นสายสังคมนิยมยืนยันว่าเราไม่อาจจำแนกปัญหาที่ผู้หญิงต้องเจอออกจากสถานการณ์ใดภายใต้ระบบทุนนิยมได้ เพราะมันส่งผลกระทบต่อผู้หญิงทุกมุมอยู่แล้ว รวมทั้งกระทบต่อผู้ชายด้วย แต่มันก็ไม่ใช่การมองต่างมุมจนทำให้เราเคลื่อนไหวร่วมกันไม่ได้ขนาดนั้นหรอกนะ"พ้นหลังจากยุคนั้น โรว์โบแธมเป็นนักเขียนและอาจารย์ในมหาวิทยาลัย เธอใช้ชีวิตอยู่กับคนรุ่นใหม่ที่เข้าเรียนกับเธอรุ่นแล้วรุ่นเล่า สิ่งหนึ่งที่โรว์โบแธมสังเกตเห็นคือกระแสการพูดถึงการเคลื่อนไหวของเฟมินิสต์อีกครั้งในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา "ก่อนหน้านั้น นักศึกษาเขาสนใจเรื่องเพศสภาพ (gender) เฉพาะในแง่ที่มันเกี่ยวโยงกับประเด็นอื่นๆ และไม่เอ่ยปากเรียกตัวเองว่าเป็นเฟมินิสต์ แต่หลังๆ มานี้ฉันคิดว่าคนเรียกตัวเองเป็นเฟมินิสต์บ่อยขึ้นนะ"อ้างอิง<a href="https://www.bigissuenorth.com/features/2021/11/cover-to-cover-girl/#close" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.bigissuenorth.com/features/2021/11/cover-to-cover-girl/#close</a>&nbsp;<a href="https://tribunemag.co.uk/2022/01/sheila-rowbotham-womens-liberation-feminism-socialism" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://tribunemag.co.uk/2022/01/sheila-rowbotham-womens-liberation-feminism-socialism</a>&nbsp;<a href="https://socialistworker.co.uk/socialist-review-archive/interview-sheila-rowbotham-women-who-dreamed-emancipation/" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://socialistworker.co.uk/socialist-review-archive/interview-sheila-rowbotham-women-who-dreamed-emancipation/</a>&nbsp;

สำหรับเราที่ลองหยิบ Buffy The Vampire Slayer มาดูอีกครั้งด้วยเลนส์ของยุคสมัยปัจจุบันก็พบว่ามันเป็นซีรีส์ที่ ‘Woke’ มาก่อนกาล ในความพยายามส่งเมสเสจพลังหญิงด้วยการสร้างเฟมินิสต์ไอคอนสักคนเพื่อต่อสู้กับแนวคิด ‘Misogynist’ ในแง่มุมต่างๆ

27 ปี ‘Buffy The Vampire Slayer’ มือปราบแวมไพร์ผู้ต่อสู้กับแนวคิด Misogynist ผ่านมุมอ่อนแอในตัวเอง และยืนยันเรื่องพลังหญิงผ่าน ‘ทางเลือก’ ที่มีต่อเรื่องเซ็กซ์

ขณะที่ ‘หลานม่า’ มีตัวละครหลักเป็นหลานชาย แต่ในเวลาเดียวกันนั้น ตัวละครหญิงทั้งหลายในเรื่องล้วนแต่เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เรื่องราวขับเคลื่อนไปข้างหน้า ไม่ว่าจะเป็น อาซิว อามุ่ย รวมถึงตัวอาม่าเอง

อาม่า อาซิว อามุ่ย: 3 สาวแห่ง ‘หลานม่า’ 
ภาพชีวิตลูกสาว-หลานสาวครอบครัวจีน
ที่ยังต้องผูกติดกับหน้าที่ดูแลคนแก่ในบ้าน
โดยไม่อาจหวังอะไรตอบแทน (?)

ชาวเน็ตเกาหลีมีการตั้งคำถามไปยังสมาชิกทั้ง 8 คนจากวงเกิร์ลกรุ๊ปชื่อดังในตำนานอย่าง Girls' Generation ที่ค่าเฉลี่ยอายุของพวกเธออยู่ที่ 35 ปี แต่กลับไม่มีสมาชิกคนใดเลยที่แต่งงาน

“พวกเธอไม่จำเป็นต้องแต่งงาน เพียงเพราะอยู่ในวัยที่ต้องแต่งงาน” สาวๆ Girls' Generation ถูกชาวเน็ตเกาหลีตั้งคำถามว่าอายุ 30+ แล้ว ทำไมยังไม่แต่งงาน?! ขณะที่ผู้หญิงเกาหลีจำนวนมากก็มองการแต่งงานเป็นเรื่อง ‘ไม่จำเป็น’ มากขึ้น

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

CONVERSATION

VDO

Conversation

Sheila Rowbotham นักประวัติศาสตร์ผู้เป็นหัวเรือสำคัญของขบวนการเฟมินิสต์ในอังกฤษยุค 70s

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MAN ON FILM

RELATED

HOT TOPICS