สำหรับการผลักดันให้ sex worker ถูกกฎหมาย ยังคงมีคนที่โจมตีนโยบายนี้ด้วยความกังวลว่าศีลธรรมในสังคมจะตกต่ำลง ทั้งที่ความตั้งใจจะเปลี่ยนกฎหมายข้อนี้นั้น มุ่งเน้นให้พวกเขาเหล่านั้นสามารถเข้าถึงสิทธิและได้รับความเคารพในฐานะมนุษย์มากขึ้นต่างหาก

เหตุที่ sex worker ควรถูกกฎหมาย ขณะที่คนไม่เข้าใจยังมองแค่เป็นเรื่อง ‘บั่นทอนศีลธรรม’

ขณะที่การเลือกตั้งกำลังใกล้เข้ามา อีกหนึ่งนโยบายที่เราอยากพูดถึงก็คือการทำให้ sex worker ถูกกฎหมาย ซึ่งหลายครั้งยังพบเห็นคนที่โจมตีนโยบายนี้ด้วยความกังวลว่าศีลธรรมในสังคมจะตกต่ำลง ทั้งที่ความตั้งใจจะเปลี่ยนกฎหมายข้อนี้นั้นมุ่งเน้นให้พวกเขาเหล่านั้นสามารถเข้าถึงสิทธิและได้รับความเคารพในฐานะมนุษย์มากขึ้นต่างหากเห็นได้ชัดว่านอกจากอคติฝังหัวที่มีต่อผู้ให้บริการทางเพศแล้ว หลายคนยังไม่เข้าใจประเด็นเกี่ยวกับ sex worker ถูกกฎหมายมากนัก จึงมองเห็นแต่ภาพผิวเผินว่าเรื่องนี้จะทำให้คนใช้บริการทางเพศกันแบบไม่บันยะบันยัง มั่วเซ็กซ์ หรือทำให้คนแห่กันไปประกอบหาชีพนี้กันเสียหมด (ซึ่งอันที่จริง ถ้าเป็นความสมัครใจของเขาก็นับว่าเป็นสิทธิส่วนบุคคล ย่อมไม่ใช่เรื่องผิด) ซึ่งเราต้องไม่ลืมว่า ต่อให้จะถูกหรือไม่ถูกกฎหมาย ผู้ใช้บริการก็ย่อมใช้บริการกันอยู่แล้วตราบใดที่พวกเขามีความกำหนัดอยู่กับตัว ผู้ให้บริการก็ยังคงต้องประกอบอาชีพกันเหมือนเดิม เพียงแค่ต้องซุกซ่อนอยู่ใต้พรมอย่างที่พวกเราต่างก็รู้กันดี&nbsp;ประเด็นสำคัญในการทำให้ sex worker ถูกกฎหมาย คือการทำให้พวกเขาได้รับการยอมรับโดยกฎหมายในฐานะ ‘ผู้ประกอบอาชีพ’ โดยอย่างน้อยที่สุดต้องสามารถเข้าระบบประกันสังคมในฐานะพนักงานและผู้ประกอบอาชีพอิสระ รวมถึงสามารถเข้าถึงสวัสดิการต่างๆ ในฐานะคนทำงาน สามารถเข้าถึงบริการสุขภาพของรัฐ อย่างที่หลายประเทศก็ทำกันโดยที่ไม่ได้ด้อยพัฒนาหรือเสื่อมทรามลงแต่อย่างใดที่สำคัญคือ sex worker ต้องไม่ถูกตีตราให้เป็นอาชญากร ต้องคอยหลบหนีการปราบปรามไม่ว่าจะโดยทางตรงหรือการจ่ายใต้โต๊ะ เพราะหลายครั้งผู้ให้บริการทางเพศไม่เพียงแต่เสี่ยงต่อการถูกจับกุม แต่ยังเสี่ยงต่อการถูกกระทำความรุนแรงทางเพศโดยที่ไม่สามารถแจ้งความได้ เพราะตนอาจโดนดำเนินคดีเสียเอง มิหนำซ้ำผู้ถูกดำเนินคดียังมักเป็นผู้ให้บริการตัวเล็กตัวน้อย ขณะที่ตัวใหญ่ๆ ยังสามารถอยู่รอดได้ด้วยการจ่ายสินบนและเอื้อประโยชน์กันเองในเหล่าผู้มีอำนาจและขณะที่การค้าบริการทางเพศควรเป็นเรื่องถูกกฎหมาย การปราบปรามการค้ามนุษย์ก็ควรเข้มข้นขึ้นเช่นกัน เนื่องจากการก้าวเข้าสู่อาชีพนี้ควรเกิดขึ้นโดยสมัครใจ ไม่ใช่การบีบบังคับหรือหลอกลวง อีกทั้งควรมีการออกแบบระบบการให้บริการที่สามารถตรวจสอบได้ เข้าถึงการป้องกันความเสี่ยงต่างๆ ได้อย่างเสมอภาค หรือกระทั่งการกำหนดขอบข่ายอายุผู้ให้บริการ และกำหนดพื้นที่สำหรับประกอบการอย่างเป็นกิจจะลักษณะ ซึ่งจะยิ่งทำให้ธุรกิจเหล่านี้เป็นระบบระเบียบมากขึ้น สมกับที่สร้างรายได้ก้อนใหญ่เข้าสู่ประเทศอย่างไรก็ตาม นโยบายการทำให้ sex worker ยังเป็นเพียงก้าวแรกที่จะนำไปสู่ความเท่าเทียม ขณะนี้เรายังมองเห็นในนโยบายของบางพรรคการเมืองที่ให้ความสำคัญกับสิทธิมนุษยชนเท่านั้น ยังคงต้องเกิดการผลักดันกันต่อหลังจัดตั้งรัฐบาล ยิ่งกว่านั้นยังต้องอาศัยการบังคับใช้กฎหมายอย่างโปร่งใสและเป็นรูปธรรม ความเปลี่ยนแปลงถึงจะเกิดขึ้นได้จริง&nbsp;และสำหรับใครที่กังวลว่า sex worker จะทำให้สังคมเสื่อมโทรมลงนั้น ก็อาจต้องย้อนทบทวนกันใหม่ หากคุณมองเห็นแค่ภาพสามีของใครสักคนจะไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยา ก็นับว่าเป็นภาพที่ตื้นเขินมาก ไม่นับว่าเหตุแห่งปัญหาคือวิธีจัดการกับอารมณ์ทางเพศ ไม่ใช่ตัวผู้ให้บริการด้วยซ้ำ หรือใครที่เห็นภาพว่าคนรุ่นใหม่จะมีชีวิตตกต่ำลงเพียงเพราะหันไปให้บริการทางเพศ ก็นับว่าเป็นการเหมารวมที่ละเลยความเป็นมนุษย์ไปมาก&nbsp;เพราะ sex work is work นี่คืออาชีพสุจริต ไม่ใช่เพียงงานสบายที่ตอบสนองความฟุ้งเฟ้อส่วนบุคคล–นี่ไม่ใช่งานที่สบายด้วยซ้ำ กับการต้องเจอกับลูกค้าร้อยพ่อพันแม่และเรียกร้องการบริการที่บางครั้งก็ฝืนใจผู้ให้บริการ หลายคนเต็มไปด้วยข้อจำกัดในชีวิตและไม่ได้มีทางเลือกมากนัก ขณะที่บางคนอาจมีทางเลือกและได้เลือกแล้วว่าตนเองเหมาะกับอาชีพนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ควรมีใครถูกกดให้ต่ำลงเพียงเพราะทางชีวิตที่เลือกเดิน พวกเขาควรได้รับสิทธิที่พึงจะได้ คนที่เอาแต่หวงแหนศีลธรรมของตัวเองแล้วเลือกจะกีดกันสิทธิของคนอื่นนั้นต่างหากที่ควรจะนับว่าน่ารังเกียจ

ศูนย์สำรวจความคิดเห็น ‘นิด้าโพล’ ในช่วงต้นปี 2567 พบว่า สายตาที่ประชาชนหลายคนมองไปยังเจ้าหน้าที่ตำรวจ กลับยังมีความ ‘ไม่ไว้ใจ’ ในการทำงานของเจ้าหน้าที่อยู่มาก

ผลสำรวจปี 67 พบว่า คนไทยหวาดกลัวต่ออาชญากรรมค่อนข้างมาก ขณะเดียวกันก็ไม่เชื่อมั่นใน ‘ตำรวจ’ ทั้งยังคาดหวังให้ตำรวจตรวจสอบได้ ทำงานเร็ว และไม่เลือกปฏิบัติ ฯลฯ

‘โอรีนี ไคปารา’ (Oriini Kaipara) คือผู้ประกาศข่าวหญิงคนแรกในโลกที่มีรอยสักอันเป็นเอกลักษณ์ของชนเผ่าเมารีที่เรียกว่า ‘โมโก’ หรือ ‘Moko Kauae’ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมเก่าแก่ของชาวเมารี

Oriini Kaipara ผู้ประกาศข่าวจากชนเผ่าเมารี ที่พร้อมยืนหยัดเพื่ออัตลักษณ์ชนเผ่า แม้ถูกวิจารณ์เรื่องรอยสัก Moko บนใบหน้าว่า ‘ดูไม่เหมาะสม’ 

เพราะการสร้างความเปลี่ยนแปลง ไม่จำเป็นต้องเป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่เสมอไป การขับเคลื่อนของ ‘เฟมินิสม์’ ก็เช่นเดียวกัน ชวนรู้จัก ‘Microfeminism’ แนวทางการต่อสู้กับอคติทางเพศด้วยการกระทำเล็กๆ ในชีวิตประจำวันแบบเนียนๆ มากกว่าการแสดงออกอย่างตรงไปตรงมา

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

CONVERSATION

VDO

Social Issues

เหตุที่ sex worker ควรถูกกฎหมาย ขณะที่คนไม่เข้าใจยังมองแค่เป็นเรื่อง ‘บั่นทอนศีลธรรม’

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MIRROR TEAM

RELATED

HOT TOPICS