สิ่งที่เด็กไทยยุคนี้อยากเห็นในระบบการศึกษา สำรวจโดย Rocket Media Lab ที่มีทั้งเสรีทรงผม / แต่งกายตามเพศสภาพ / ยกเลิกวิชาลูกเสือ-เนตรนารี / ครูเลิกด่าประจาน และมีนักจิตวิทยาในโรงเรียน ฯลฯ 

สิ่งที่เด็กไทยยุคนี้อยากเห็นในระบบการศึกษา สำรวจโดย Rocket Media Lab

ชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีในโรงเรียน นับเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเด็กๆ ที่จะวัดได้เลยว่า พวกเขาจะมีความสุขที่จะได้ตื่นไปโรงเรียนอย่างสดใส หรือจะอึดอัดใจที่จะต้องไปเผชิญหน้ากับสิ่งที่ทำให้พวกเขาไม่มีความสุขในรั้วโรงเรียน ซึ่งหากเป้าหมายของโรงเรียนคือการพัฒนาเด็กให้กลายเป็นอนาคตของชาติ การเปิดใจรับฟังความต้องการของเหล่านักเรียนทุกคน ว่าพวกเขาต้องการอะไรจากระบบการศึกษา จึงเป็นเรื่องที่ควรเกิดขึ้น เพราะพื้นฐานที่จะทำให้เด็กคนหนึ่งเติบโตไปอย่างมีคุณภาพได้ จุดเริ่มต้นที่ทำง่ายๆ แต่ในบางโรงเรียนยังทำให้ยากอยู่ คือการสร้าง ‘มีความสุข’ ในโรงเรียนให้กับเด็กๆแล้วเด็กยุคนี้เขาต้องการอะไรจากระบบการศึกษากันบ้าง? Rocket Media Lab ร่วมกับมูลนิธิแพธทูเฮลท์ ได้จัดทำแบบสอบถามนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 - มัธยมศึกษาปีที่ 6 ทั่วประเทศ ทุกภูมิภาค จำนวน 1,985 คน แบ่งเป็น ผู้ชาย 488 คน ผู้หญิง 1,247 คน LGBTQ+ 199 คน และไม่ต้องการระบุเพศ 51 คน เพื่อสำรวจความคิดเห็นในประเด็นต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับระบบการศึกษา และนี่คือตัวอย่างคำตอบที่สะท้อนปัญหาของระบบการศึกษาไทยไว้ได้อย่างดี1. กฎในโรงเรียนที่ไม่ชอบที่สุด: นักเรียนไทย 990 คน หรือ 49.87% ไม่ชอบให้โรงเรียนกำหนดทรงผมมากที่สุดมาเป็นอันดับหนึ่ง รองลงมาคือ ยึดโทรศัพท์ก่อนเข้าเรียน 209 คน หรือ 10.5% อันดับสามคือ ห้ามแต่งหน้า 195 คน หรือ 9.82% ไปจนถึงกฎบังคับใช้กระเป๋าของโรงเรียน 150 คน หรือ 7.56% ห้ามทำสีผม 121 คน หรือ 6.10% เล็บต้องสั้น 100 คน หรือ 5.04% กำหนดรูปแบบถุงเท้า 59 คน หรือ 2.97% กำหนดความยาวกางเกง/กระโปรง 29 คน หรือ 1.46% บังคับใส่เสื้อซับใน 16 คน หรือ 0.81% และอีก 116 คน คิดเป็น 5.84% เช่น ห้ามใส่เสื้อแขนยาวเสื้อกันหนาวหน้าร้อน ห้ามใส่เครื่องประดับ - จะเห็นได้ว่า กฎการสั่งห้ามเหล่านี้ เป็นปัญหาที่อยู่คู่กับโรงเรียนไทยมาอย่างยาวนาน ซึ่งล้วนไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนเลยแม้แต่น้อย แต่หลายโรงเรียนก็มักจะเอามาเป็นประเด็นในการเซฟเด็กสักคนให้อยู่ตามกรอบ และแม้จะมีบางโรงเรียนที่มองเห็นถึงความสำคัญของ ‘สิทธิ’ ในการเป็นตัวเองของเด็กมากขึ้นแล้ว แต่ยังมีอีกหลายโรงเรียนที่ยังคงยึดถือระเบียบเดิม ซึ่งค่อนข้างชัดเจนว่า การไม่ได้เป็นตัวเองของเด็กๆ จะทำให้พวกเขามีความสุขน้อยลง ซึ่งคงจะดีไม่น้อย ถ้าโรงเรียนให้ความสำคัญกับการให้ความรู้เด็กๆ มากกว่าการจับผิดเรื่องอื่นๆ&nbsp;2. การลงโทษของครูที่ไม่ชอบที่สุด: นักเรียนไทย 777 คน หรือ 39.14% ไม่ชอบให้ครูกล่าวประจานต่อหน้าเพื่อนมากที่สุด รองลงมาคือการด่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย 356 คน หรือ 17.93% อันดับสามคือ กล้อนผม/ตัดผม 248 คน หรือ 12.49% ไปจนถึงการยึดโทรศัพท์ 182 คน หรือ 9.17% สกอตจัมป์/วิ่งรอบสนาม 130 คน หรือ 6.55% การตี 107 คน หรือ 5.39% ให้นั่งตากแดด 66 คน หรือ 3.32% อื่นๆ 119 คน หรือ 5.99% เช่น หักคะแนนความประพฤติ เก็บเงิน/โดนปรับด้วยเงิน ยึดของ - เรื่องการลงโทษด้วยความรุนแรงทั้งทางกาย และทางวาจา ยังถือเป็นปัญหาที่เข้มข้นในระบบการศึกษาไทยไม่น้อย ทุกวันนี้เรายังเห็นข่าวนักเรียนถูกกระทำความรุนแรงโดยครูเป็นจำนวนมาก ซึ่งแน่นอนว่าความรุนแรงทุกประเภทเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ แต่หลายครั้ง พอผู้กระทำอยู่ในสถานะครู กลับคิดว่าเป็นสิ่งที่ทำได้ เพราะมีอำนาจเหนือกว่า ซึ่งเป็นปัญหาที่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาระบบการศึกษา ควรจะมีมาตรการแก้ไขกันชัดเจนมากขึ้น เพื่อลดความรุนแรงในเด็ก3. เรื่องที่อยากให้ครูเข้าใจและช่วยเหลือมากที่สุด: นักเรียนไทย 807 คน หรือ 40.65% อยากให้ครูเข้าใจเงื่อนไขที่ต่างกันของนักเรียนแต่ละคน เช่น ปัญหาครอบครัว ปัญหาส่วนตัว รองลงมา อยากให้เข้าใจเรื่องสุขภาพจิตของนักเรียน เช่น อาการซึมเศร้า วิตกกังวล 421 คน หรือ 21.21% อันดับสามคือ อยากให้เข้าใจความแตกต่างทางกายภาพ เช่น รูปร่าง ความสูง สีผิว 382 คน หรือ 19.24% และอื่นๆ เช่น ความสามารถที่แตกต่างกันของนักเรียน การโดนบูลลี่ 93 คน หรือ 4.69% - การมีครูเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับเด็กจึงเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะหากเราเปรียบเทียบโรงเรียนเป็นบ้านหลังที่ 2 บ้านหลังนี้ก็ควรจะเป็นบ้านที่อยู่แล้วรู้สึกปลอดภัย มีคนที่คอยให้คำปรึกษาทั้งปัญหาส่วนตัวได้ เป็นที่พึ่งทางใจได้ โดยไม่มีการเลือกปฏิบัติเกิดขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ครูทุกคนควรมีคุณสมบัตินั้น4. สิ่งที่ไม่อยากให้ครูทำมากที่สุด: นักเรียนไทย 447 คน หรือ 22.52% ไม่อยากให้ครูล้อเลียนนักเรียนด้วยเรื่องกายภาพ เพศ ชาติพันธุ์ สำเนียง รองลงมาคือเรื่องสั่งการบ้าน 400 คน หรือ 20.15% ถัดมาไม่ชอบให้ครูพูดจาหยาบคาย 290 คน คิดเป็น 14.61% และไม่ชอบให้ครูเลือกที่รักมักที่ชัง 280 คน หรือ 14.11% สั่งงานที่ทำให้เกิดภาระทางการเงิน 239 คน หรือ 12.04% ถึงเนื้อถึงตัว 63 คน หรือ 3.17% นินทานักเรียนลงโซเชียลมีเดีย 59 คน หรือ 2.97% ใช้ให้ทำงานในเรื่องส่วนตัว 54 คน หรือ 2.72% รับสอนพิเศษแล้วออกข้อสอบ 42 คน หรือ 2.12% โพสต์คลิป/ภาพถ่ายของนักเรียนลงโซเชียลมีเดีย 32 คน หรือ 1.61% และ อื่นๆ เช่น นินทานักเรียนให้ครูคนอื่นหรือห้องอื่นฟัง สั่งงานในช่วงก่อนสอบหรือสั่งงานมากเกินไป 79 คน คิดเป็น 3.98% - บางครั้งการบูลลี่ ก็ไม่ได้เกิดจากนักเรียนต่อนักเรียนอย่างเดียว เพราะครูบางคนก็บูลลี่นักเรียนเช่นเดียวกัน จนถึงเลือกปฏิบัติกับนักเรียน แม้ว่าครูควรจะเป็นคนที่รู้สึกปลอดภัยมากที่สุดก็ตาม นอกจากนี้ประเด็นเรื่องการสั่งการบ้านมากเกินไป หรือสั่งการบ้านที่ต้องให้ออกค่าใช้จ่ายมาก ไม่ว่าจะงานกลุ่ม งานเดี่ยว ก็ถือเป็นสิ่งที่โรงเรียนควรคำนึงถึงวิธีการที่ทำให้เด็กๆ ไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินเพื่อส่งงาน เพราะแต่ละคนก็อาจจะมีความพร้อมที่ไม่เท่ากัน และอาจสร้างภาระให้เด็กๆ ได้5. สิ่งที่นักเรียนอยากให้มีมากที่สุด: นักเรียนไทย 757 คน หรือ 38.14% อยากให้ชั่วโมงเรียนน้อยลงมากที่สุด รองลงมาคือนักเรียนอยากใส่ชุดไปรเวทไปโรงเรียน 386 คน หรือ 19.45% อันดับสามคือ อยากให้มีกิจกรรมประเมินครู 231 คน หรือ 11.64% แต่งชุดนักเรียนตามเพศสภาพ 189 คน หรือ 9.52% มีนักจิตวิทยาในโรงเรียน 185 คน หรือ 8.32% อินเทอร์เน็ตฟรี 157 คน หรือ 7.91% และ อื่นๆ 80 คน หรือ 4.03% เช่น ยกเลิกกฎระเบียบทรงผม คาบว่าง - สิ่งที่นักเรียนต้องการ นับเป็นความต้องการพื้นฐานเลยก็ว่าได้ ทั้งสิทธิในการเป็นตัวเองผ่านการแต่งตัวและไว้ทรงผมในรั้วโรงเรียน สิทธิที่จะเข้าถึงบริการทางสุขภาพในโรงเรียน อย่างการพบนักจิตวิทยาที่ช่วยให้พวกเขาผ่านพ้นเรื่องหนักอึ้งไปได้ สิทธิในการประเมินครูผู้สอน ที่ครูจะได้รับรู้ฟีดแบ็กเพื่อปรับแก้ต่อไป ซึ่งถ้าโรงเรียนมีมาตรการเหล่านี้ที่ว่า เราเชื่อว่านักเรียนจะมีความสุข และมองโรงเรียนเป็นพื้นที่แห่งความสบายใจมากขึ้น6. วิชาที่อยากให้ยกเลิกที่สุด และอยากให้มีที่สุด: นักเรียนไทย 1,216 คน หรือ 61.26% อยากให้ยกเลิกวิชาลูกเสือ เนตรนารี ยุวกาชาด บำเพ็ญประโยชน์ มากที่สุด ขณะเดียวกันวิชาที่อยากให้มีมากที่สุด นักเรียน 788 คน หรือ 39.7% อยากให้มีวิชาการเงิน การลงทุน อันดับสองวิชาพุทธศาสนา 225 คน หรือ 11.34% อยากให้ยกเลิก ขณะเดียวกัน วิชาว่าด้วยการใช้สื่อโซเชียลมีเดีย 416 คน หรือ 20.96% อยากให้มีเพิ่มเข้ามาในหลักสูตร อันดับสามที่อยากให้ยกเลิกคือ วิชาหน้าที่พลเมือง 128 คน คิดเป็น 6.45% ขณะเดียวกัน 396 คน หรือ 19.95% อยากให้เพิ่มวิชาอีสปอร์ต ถัดมาวิชาที่อยากให้ยกเลิกคือวิชาชุมนุม/ชมรม จำนวน 127 คน หรือ 6.40% นาฏศิลป์ 122 คน หรือ 6.15% พลศึกษา 40 คน หรือ 2.02% อื่นๆ 127 คน หรือ 6.4% เช่น แนะแนว คณิตศาสตร์ กระบี่กระบอง ขณะเดียวกันวิชาที่อยากให้เพิ่มเข้ามา มีวิชาแดนซ์ 268 คน หรือ 13.5% และอื่นๆ จำนวน 117 คน หรือ 5.89% เช่น ปฐมพยาบาลเบื้องต้น วิชาการป้องกันตัว แต่งหน้าทำผม ทำอาหาร - เห็นได้ชัดว่า วิชาที่นักเรียนอยากเรียนในปัจจุบันมักจะเกี่ยวเนื่องกับการใช้ได้จริงในชีวิตประจำวันมากขึ้น รวมถึงไลฟ์สไตล์ในการใช้ชีวิตมากขึ้น ซึ่งหากมีวิชาเหล่านั้นเกิดขึ้น ก็น่าจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเด็กๆ และทำให้ระบบการศึกษาดูเท่าทันโลกมากขึ้น ขณะที่บางวิชาที่สามารถปรับหลักสูตรให้เท่าทันมากขึ้น เช่น วิชาลูกเสือที่ปรับมาเป็นวิชาการป้องกันตัว ก็อาจจะดีต่อตัวเด็กมากขึ้นก็เป็นได้สิ่งสำคัญเลยคือการที่โรงเรียนควรเปิดวงสนทนา เพื่อรับฟังความต้องการของเด็กกันให้มากขึ้น เพราะอย่างที่ย้ำไปตอนต้นว่า การพัฒนาเด็กให้เติบโตไปอย่างมีความสุข และมีคุณภาพ ต้องเริ่มจากการเปิดใจรับฟังพวกเขาเสียก่อน ยังมีอะไรอีกบ้างที่เด็กต้องการ สามารถดูข้อมูลทั้งหมดที่ <a href="http://rocketmedialab.co/database-student-q1-2024" rel="noopener noreferrer" target="_blank">rocketmedialab.co/database-student-q1-2024</a>&nbsp;

ในต่างประเทศเองการล่วงละเมิดและการคุกคามทางเพศในแวดวงศิลปะก็ไม่ใช่เรื่องใหม่และกำลังตื่นตัวไม่น้อยไปกว่าบ้านเรา อย่างกลุ่มที่มีชื่อว่า ‘The Guerrilla Girls’ กลุ่มนักเคลื่อนไหวที่ขอลุกขึ้นมาสวมชุดกอลิลลา ทำตัวบ้าหลุดโลก แต่ภายใต้ชุดนั้นคือการเป็นหูเป็นตาให้กับวงการศิลปะ กระตุ้นให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องตั้งแต่ศิลปิน คิวเรเตอร์ นักวิจารณ์ จนถึงมิวเซียม แกลเลอรี และบรรดานายทุน ตื่นรู้ต่อ ‘การมีอยู่ของผู้หญิง’ ให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่

The Guerrilla Girls กลุ่มนักเคลื่อนไหวในชุดกอริลลาที่พร้อมปั่นและรันความเท่าเทียมในวงการศิลปะมาตั้งแต่ยุค 80s

For the Love of Men: From Toxic to a More Mindful Masculinity (2019) คือหนังสือของ ลิซ แพลงค์ (Liz Plank) ที่ได้รับความชื่นชมอย่างหนาหู ว่าเป็นหนังสือที่อ่อนโยน เข้าอกเข้าใจและพูดถึงความเป็นชายอันแสนเป็นพิษโดยปราศจากท่าทีเหมารวม

Liz Plank นักเขียนเฟมินิสต์ผู้ยืนยันว่า Toxic Masculinity ก็ทำร้ายผู้ชายเช่นกัน

เพราะการสร้างความเปลี่ยนแปลง ไม่จำเป็นต้องเป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่เสมอไป การขับเคลื่อนของ ‘เฟมินิสม์’ ก็เช่นเดียวกัน ชวนรู้จัก ‘Microfeminism’ แนวทางการต่อสู้กับอคติทางเพศด้วยการกระทำเล็กๆ ในชีวิตประจำวันแบบเนียนๆ มากกว่าการแสดงออกอย่างตรงไปตรงมา

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

CONVERSATION

VDO

Social Issues

สิ่งที่เด็กไทยยุคนี้อยากเห็นในระบบการศึกษา สำรวจโดย Rocket Media Lab

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MIRROR TEAM

RELATED

HOT TOPICS